Johannes Theodorus de Haan
Grafvak:
3
geboren: 22 februari 1901 in Amsterdam
overleden: 12 maart 1945 in Amsterdam, 44 jaar oud
burg. staat: gehuwd
beroep: los arbeider; arbeider-brandwacht bij de Nederlandse Spoorwegen in Amsterdam
geloof: rooms-katholiek
vindplaatsgedenksteen 3
R.I.P. Dat hij ruste in vrede is de wens van zijn vrouw en kinderen
Achtergrond
Johannes de Haan woonde met zijn echtgenote en vier kinderen in Amsterdam. Sinds 1931 ontving hij steun en werkte als los arbeider in de werkverschaffing. Eind september 1940 werd hij door het Gemeentelijk Arbeidsbureau van Amsterdam tewerkgesteld in Wilhelmshaven in Duitsland. Tijdens een geallieerd bombardement liep hij een gebroken been op. Hierdoor kon hij medio 1941 terugkeren naar huis.
Op 2 november 1942 werd hij op voorspraak van zijn kostganger, een machinist bij de NS, aangenomen bij de NS als arbeider-brandwacht in losse dienst. Hij bleef in dienst tot het begin van de spoorwegstaking in september 1944.
Verzetsactiviteiten
De Haan nam niet deel aan het verzet.
Arrestatie en moord
Tijdens de oorlog kreeg zijn oudste zoon van iemand een geweer met patronen. De Haan trachtte het wapen door te verkopen. Dit lukte niet meteen. Als gevolg van verraad vond op 8 maart 1945 in zijn woning een inval plaats door enkele agenten van de Sicherheitspolizei. Deze vonden het onder een bed verstopte geweer. De Haan sr. werd verantwoordelijk gesteld en overgebracht naar het Huis van Bewaring aan de Weteringschans. Hier zette men hem op de lijst van Todeskandidaten die in aanmerking kwamen voor fusillering bij represailles.
Op 12 maart 1945 werd hij met 29 anderen in Amsterdam bij het Eerste Weteringplantsoen doodgeschoten. De fusillade was een represaille voor de moord op Ernst Wehner, Kriminaloberassistent bij het Einsatzkommando Amsterdam. De lichamen van de dertig gefusilleerden werden op bevel van de bezetter provisorisch begraven in een massagraf in de duinen bij Overveen.