Levie Peper
Grafvak:
2
geboren: 15 april 1883 in Amsterdam
overleden: 16 mei 1942 in Neuengamme in Duitsland, 59 jaar oud
burg. staat: gehuwd
beroep: bakker-broodbezorger in Haarlem
geloof: geen
vindplaats: urn met as op het Zentralfriedhof Ohlsdorf in Hamburg
Je lichtend voorbeeld was maats en volk ten zegen
Achtergrond
Louis Peper werkte vanaf 1904 als bakker-broodbezorger bij de coöperatieve broodbakkerij De Vooruitgang in Haarlem. Sinds 1919 was hij als communist gemeenteraadslid in deze stad. Peper behoorde tot de kern van vertrouwensmannen van de Algemene Nederlandse Bond van arbeid(st)ers in het bakkers-, chocolade- en suikerbewerkingsbedrijf, afdeling Haarlem. Deze was aangesloten bij de landelijke vakcentrale, het Nederlands Verbond van Vakverenigingen (NVV).
Vanaf 1933 verleenden hij en zijn echtgenote hulp aan vooral Joodse vluchtelingen uit Duitsland.
Verzetsactiviteiten
Als vertrouwensman was Peper tijdens de bezetting één van de illegale contacten tussen het bestuur en de leden van zijn vakbond. Hij verspreidde mondelinge en schriftelijke instructies tegen de orders van de NSB’er die vanaf juli 1940 ‘Kommissar’ van het ‘gelijkgeschakelde’ NVV was.
Peper vormde vanaf augustus 1940 in de Haarlemmermeer zogenaamde vijfmanschappen voor de Communistische Partij Nederland (CPN). Dit waren kleine communistische verzetscellen, die afgesloten eenheden vormden en waarvan alleen de leiders onderling contact hadden. In Haarlem fungeerde hij als schakel tussen vijfmanschappen en wijkinstructeurs. Daarnaast verspreidde hij de illegale bladen De Vonk en De Waarheid en zamelde geld in voor een steunfonds voor de leden van zijn bond.
Arrestatie en moord
De invasie van de Sovjet-Unie door Duitse troepen op 22 juni 1941 leidde in Nederland in de nacht van 24 op 25 juni tot de arrestatie van honderden vooraanstaande communisten. Ook Peper werd op 25 juni gearresteerd. Nadat hij in Schoorl en Amersfoort gevangen had gezeten, werd hij overgebracht naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg. Hier overleed hij op 16 mei 1942, vermoedelijk door uitputting. Zijn lichaam werd gecremeerd en de urn begraven op het Zentralfriedhof Ohlsdorf in Hamburg.
Nadat zijn graf na de oorlog in Hamburg was ontdekt, werd zijn lichaam op verzoek van zijn weduwe op 19 maart 1952 herbegraven op de Eerebegraafplaats.